به گزارش خبرنگار خبرگزاری«حوزه»در یزد، استاد محمد رضا حکیمی؛ صاحب آثار گرانقدری مانند الحیاة (۱۲جلد)؛ خورشید مغرب؛ عقل سرخ؛ عاشورا مظلومیتی؛ مضاعف؛ شیخ آقا بزرگ تهرانی؛ تفسیر آفتاب؛ فریاد روزها؛ حماسه ی غدیر؛ منهای فقر و بودند.
محمد رضا حکیمی متولد ۱۴ فروردین ۱۳۱۴ شمسی (۱۳۵۴ قمری) در مشهد بود که در سال ۱۳۲۰ تحصیلات خود را آغاز کرد و در سال ۱۳۲۶ وارد حوزه علمیه خراسان شد و ۲۰ سال از عمر خود را در آن به تحصیل دروس مقدمات و سطح، خارج، فلسفه، ادبیات عرب، نجوم و تقویم گذراند.
محمد تقی ادیب نیشابوری، شیخ مجتبی قزوینی خراسانی، سید محمدهادی میلانی، احمد مدرس یزدی، اسماعیل نجومیان، حاج سید ابوالحسن حافظیان و حاجی‌خان مخیری از مهمترین اساتید وی بودند.
سید فضل الله طباطبایی ندوشن«امید» در سوگ استاد مرحوم محمدرضا حکیمی شش دوبیتی را سروده است:
(۱)
ادیبی ، عالمی بی ادّعا ، رفت
صدایش مانده؛ اما بی صدا رفت
پس از عمری جهاد عارفانه
«حکیمی» هم به دیدار خدا رفت
(۲)
رواج علم خود، نوعی زکات است
چراغ روشن بعد از ممات است
«حکیمی» را چراغی تا قیامت
کتاب پر بهای«الحیات» است
(۳)
«حکیمی» تا کُند شیطان ستیزی
چه نیکو کرده است برنامه ریزی !
خودش پوشانده بر روح نجیبش
لباس فاخر شهرت گریزی
(۴)
نگهبان شجاع مرز توحید
شکسته وحشت بن بست تردید
«حکیمی» شد ؛ «حکیمی» ؛ چون که یک عمر
گل از گلزار «اهل البیت (ع)»می چید
(۵)
«حکیمی» پاسبان مرز توحید
دلش را وارهاند از بند تردید
و می دانست مانند همیشه
نمی ماند به پشت ابر خورشید
(۶)
به مردم تا دهد آگاهی اش را
زده کوس عدالت خواهی اش را
نکرده ست جز خودِ شخصِ«حکیمی»
در این میدان کسی همراهی اش را
انتهای پیام/۳۱۳/۴۷
